PROLOOG
Beste lezer,
Je begint de volgende blog natuurlijk niet in het wilde weg te lezen. Misschien was er een aanleiding, misschien was het puur toeval maar op een goede dag kwam je op deze website uit.
Af en toe keek je op een andere site of stond je even op, maar uiteindelijk kwam je terug. Je keek naar de inleiding, las een fragmentje. Je werd nu een beetje nieuwsgieriger en scrolde het scherm naar beneden tot op een willekeurige bladzijde. Iets op die bladzijde moet je aangetrokken hebben. Of was het de info bovenaan of de woorden van de titel?
Feit is dat de woorden van deze blog nu op je scherm staan.
Je bent klaar om te lezen. Tenminste, dat denk je.
Wil je de inhoud van dit verhaal echter werkelijk beleven dan moet je je nu eerst even het volgende voorstellen. Je startpositie innemen als het ware.
Want pas dan ben je echt klaar.
Stel je dus eens voor dat je de helft van een tof koppel bent. Laat het even doordringen dat jullie beiden een goede job hebben, in een prachtig huis wonen en al iets van de wereld mochten zien. De hobby’s die jullie hebben zorgen voor een afwisselend en avontuurlijk leven. Jullie zijn op een leeftijd waarop nog naar een behoorlijk aantal jaren kan uitgekeken worden. Kortom, jullie zijn gelukkig en gezond.
Op een dag, ergens begin November, besluit je mooie wederhelft naar de dokter te gaan omdat die vervelende pijn in haar borstspier blijft aanhouden tijdens het joggen. Waarschijnlijk heeft ze een spierletsel.
Ze gaat naar de dokter en, om helemaal zeker te zijn, worden er foto’s gemaakt. Terwijl die foto’s gemaakt worden gaan haar gedachten aan wat deze week nog allemaal op het programma staat. Hopelijk zal ze niet te lang last hebben van die spier want ze wil graag trainen voor een marathon, haar grote sportdroom. De foto’s zijn gemaakt en als ze zich terug mag aankleden komt de dokter terloops zeggen dat ze eigenlijk nog graag een biopsie van een stukje borstweefsel willen nemen. Die uitslag zullen jullie dan in de loop van de volgende dagen krijgen. Niks om ongerust te zijn.
Nog niet eens zoveel later, minder dan een paar dagen zelfs, zitten jullie gezellig samen op de zetel. Er staan twee koppen dampende koffie klaar maar eerst nog snel dat telefoontje.
Je vrouw zegt een paar woorden en je kijkt haar aan terwijl ze aandachtig luistert wat er aan de andere kant van de lijn gezegd wordt. Ze kan nu niets meer zeggen en je schrikt van haar gelaatsuitdrukking.
Dit is het moment.
Dit is de seconde dat jullie leven drastisch zal veranderen. De deur van de hel is open.
Snikkend zegt ze nog iets en dan valt de telefoon op de grond. Je vraagt hardop wat er is, terwijl je in stilte het antwoord op je eigen vraag al kent. Op het moment dat haar handen haar gezicht bedekken komt er vanuit het niets een mokerslag die je geluk genadeloos en ijskoud in één slag in gruzelementen slaat.
Kanker.
En terwijl de moker terug omhoog gaat valt de wereld in vrije val onder je voeten weg. Je wil je vasthouden en uit die nachtmerrie wegkruipen. Die moker treft je nu terug, op volle snelheid, en ramt de nieuwe realiteit in ontelbare slagen op je in.
Een agressieve kanker. In zowel de linker- als de rechterborst.
Zo, beste lezer, nu ben je er klaar voor. Nu zitten we op hetzelfde uitgangspunt. Of beter gezegd, nu heb je zelfs een voorsprong op ons want wij waren er niet klaar voor.
Nu kan je echt beginnen te lezen.
Beste lezer,
Je begint de volgende blog natuurlijk niet in het wilde weg te lezen. Misschien was er een aanleiding, misschien was het puur toeval maar op een goede dag kwam je op deze website uit.
Af en toe keek je op een andere site of stond je even op, maar uiteindelijk kwam je terug. Je keek naar de inleiding, las een fragmentje. Je werd nu een beetje nieuwsgieriger en scrolde het scherm naar beneden tot op een willekeurige bladzijde. Iets op die bladzijde moet je aangetrokken hebben. Of was het de info bovenaan of de woorden van de titel?
Feit is dat de woorden van deze blog nu op je scherm staan.
Je bent klaar om te lezen. Tenminste, dat denk je.
Wil je de inhoud van dit verhaal echter werkelijk beleven dan moet je je nu eerst even het volgende voorstellen. Je startpositie innemen als het ware.
Want pas dan ben je echt klaar.
Stel je dus eens voor dat je de helft van een tof koppel bent. Laat het even doordringen dat jullie beiden een goede job hebben, in een prachtig huis wonen en al iets van de wereld mochten zien. De hobby’s die jullie hebben zorgen voor een afwisselend en avontuurlijk leven. Jullie zijn op een leeftijd waarop nog naar een behoorlijk aantal jaren kan uitgekeken worden. Kortom, jullie zijn gelukkig en gezond.
Op een dag, ergens begin November, besluit je mooie wederhelft naar de dokter te gaan omdat die vervelende pijn in haar borstspier blijft aanhouden tijdens het joggen. Waarschijnlijk heeft ze een spierletsel.
Ze gaat naar de dokter en, om helemaal zeker te zijn, worden er foto’s gemaakt. Terwijl die foto’s gemaakt worden gaan haar gedachten aan wat deze week nog allemaal op het programma staat. Hopelijk zal ze niet te lang last hebben van die spier want ze wil graag trainen voor een marathon, haar grote sportdroom. De foto’s zijn gemaakt en als ze zich terug mag aankleden komt de dokter terloops zeggen dat ze eigenlijk nog graag een biopsie van een stukje borstweefsel willen nemen. Die uitslag zullen jullie dan in de loop van de volgende dagen krijgen. Niks om ongerust te zijn.
Nog niet eens zoveel later, minder dan een paar dagen zelfs, zitten jullie gezellig samen op de zetel. Er staan twee koppen dampende koffie klaar maar eerst nog snel dat telefoontje.
Je vrouw zegt een paar woorden en je kijkt haar aan terwijl ze aandachtig luistert wat er aan de andere kant van de lijn gezegd wordt. Ze kan nu niets meer zeggen en je schrikt van haar gelaatsuitdrukking.
Dit is het moment.
Dit is de seconde dat jullie leven drastisch zal veranderen. De deur van de hel is open.
Snikkend zegt ze nog iets en dan valt de telefoon op de grond. Je vraagt hardop wat er is, terwijl je in stilte het antwoord op je eigen vraag al kent. Op het moment dat haar handen haar gezicht bedekken komt er vanuit het niets een mokerslag die je geluk genadeloos en ijskoud in één slag in gruzelementen slaat.
Kanker.
En terwijl de moker terug omhoog gaat valt de wereld in vrije val onder je voeten weg. Je wil je vasthouden en uit die nachtmerrie wegkruipen. Die moker treft je nu terug, op volle snelheid, en ramt de nieuwe realiteit in ontelbare slagen op je in.
Een agressieve kanker. In zowel de linker- als de rechterborst.
Zo, beste lezer, nu ben je er klaar voor. Nu zitten we op hetzelfde uitgangspunt. Of beter gezegd, nu heb je zelfs een voorsprong op ons want wij waren er niet klaar voor.
Nu kan je echt beginnen te lezen.